Eucharystia

Przygotowanie do przyjęcia I-szej Komunii św. odbywa się w klasie II szkoły podstawowej. Dwa-trzy razy w roku odbywa się spotkanie dla rodziców dzieci komunijnych.{mosimage}

Warunkiem istotnym dopuszczenia dziecka do Najświętszego Sakramentu jest systematyczne uczestnictwo w niedzielnej Mszy św. i lekcjach religii, pozytywne zaliczenie obowiązkowego materiału oraz przedłożenie (do wglądu) metryki chrztu.

Uroczystość I Komunii św. ma miejsce w III niedzielę maja. Dzieci ubrane są w jednakowe stroje liturgiczne. Jeśli dziecko chodzi do innej szkoły niż SP42, to ma możliwość przystąpienia do I Komunii św. w innej parafii – razem ze swymi szkolnymi kolegami.

EUCHARYSTIA – PODSTAWY TEOLOGICZNO – PASTORALNE

Najświętszy Sakrament jest to prawdziwe Ciało i Krwi Jezusa Chrystusa pod postaciami chleba i wina.

Msza św. to ofiara Nowego Testamentu, w której Pan Jezus, w odróżnieniu do ofiary złożonej na Golgocie, ofiaruje się za nas swojemu Ojcu w sposób bezkrwawy.

Eucharystia przewyższa wielkością i godnością wszystkie inne sakramenty, gdyż daje nam nie tylko łaskę, ale również sprowadza do naszego serca samego Dawcę łaski i Sprawcę naszego uświęcenia. Stąd Eucharystię nazywamy Najświętszym Sakramentem.

I. Słowa ustanowienia

 Sakrament swego Ciała i Krwi Pan Jezus ustanowił w Wielki Czwartek, w czasie Ostatniej Wieczerzy, kiedy to wziął chleb, błogosławił, łamał i rozdawał swoim uczniom mówiąc: „Bierzcie i jedzcie, to jest Ciało moje. A wziąwszy kielich, dzięki czynił i dał im mówiąc: Pijcie z tego wszyscy, albowiem to jest Krew moja; czyńcie to na moją pamiątkę” (por. Mt. 26, 26-29; Łk 22, 13-21).

 II. Nauka św. Pawła

 Św. Paweł daje takie pouczenie odnośnie Eucharystii: Ja bowiem otrzymałem od Pana to, co wam przekazałem, że Pan Jezus tej nocy, kiedy został wydany, wziął chleb i dzięki uczyniwszy połamał i rzekł: «To jest Ciało moje za was wydane. Czyńcie to na moją pamiątkę». Podobnie, skończywszy wieczerzę, wziął kielich, mówiąc: «Ten kielich jest Nowym Przymierzem we Krwi mojej. Czyńcie to, ile razy pić będziecie, na moją pamiątkę». Ilekroć bowiem spożywacie ten chleb albo pijecie kielich, śmierć Pańską głosicie, aż przyjdzie. Dlatego też kto spożywa chleb lub pije kielich Pański niegodnie, winny będzie Ciała i Krwi Pańskiej. Niech przeto człowiek baczy na siebie samego, spożywając ten chleb i pijąc z tego kielicha. Kto bowiem spożywa i pije nie zważając na Ciało Pańskie, wyrok sobie spożywa i pije. (1Kor 11,23-29)

 III. Świadectwo Tradycji

 Kościół św. od czasów apostolskich oddawał cześć Jezusowi w Eucharystii i wyznawał wiarę w Jego rzeczywistą obecność w tym Sakramencie. Świadczą o tym najstarsi pisarze kościelni (św. Ignacy +107 r., św. Justyn +166 r.), orzeczenia soborów i synodów, najstarsze liturgie, malowidła i rysunki w katakumbach.

IV. Obecność Pana Jezusa w Eucharystii

Pan Jezus jest obecny pod postaciami chleba i wina od chwili ich przeistoczenia. Dzieje się to mocą słów Jezusowych, wymawianych przez kapłana. Chleb i wino przemienia się wtedy w Ciało i Krew Chrystusa Pana. Ten moment nazywa się przeistoczeniem. Postacie chleba i wina, czyli ich wygląd, smak, woń, pozostają po przeistoczeniu nie zmienione.

Darami ofiarnymi, które ulegają przeistoczeniu są: chleb pszenny nie kwaszony oraz wino gronowe rozcieńczone małą ilością wody.

Pan Jezus jest obecny ze swoim Bóstwem i Człowieczeństwem pod obiema postaciami, nawet w cząstce jednej lub drugiej postaci. Chrystus jest obecny pod postaciami tak długo, jak długo postacie chleba i wina zachowują swe właściwości i nie psują się.

Obecność Chrystusa w Eucharystii od chwili przeistoczenia zobowiązuje nas do oddawania Mu czci m.in. przez pobożne i skromne zachowanie się w kościele, częste odwiedzanie i adorację Pana Jezusa, ozdabianie kościoła, klękanie przed tabernakulum.

V. Komunia św.

Pan Jezus ustanowił Eucharystię jako pokarm dla dusz ludzkich. Przez karmienie nas swym Ciałem i Krwią chce zjednoczyć się z nami jak najściślej (communio = zjednoczenie) i umacniać w nas życie Boże. Niezależnie od tego czy spożywa się jedną czy obie Postacie, przyjmuje się całego Pana Jezusa. Przyjmowanie Komunii św. jest koniecznie potrzebne do zbawienia: Jeśli nie będziecie spożywali Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi jego, nie będziecie mieć życia w sobie (J 6, 54).

Kościół nakazuje nam przyjmować Komunię św. przynajmniej raz w roku w okresie wielkanocnym (nie wypełnienie tego nakazu jest grzechem), ale winniśmy przyjmować Komunię św. jak najczęściej nawet codziennie (można też dwa razy dziennie, pod warunkiem, że uczestniczy się w pełnej Mszy św.).

VI. Łaski Komunii św.

Komunia św. łączy nas najściślej z Chrystusem: Kto pożywa moje Ciało i pije Krew moją, ten trwa we mnie, a ja w nim (J 6, 57), uwalnia nas od grzechów powszednich (jeśli te nie zostały wcześniej odpuszczone sakramencie pokuty), daje moc do zwalczania grzechów ciężkich, osłabia w nas złe pożądliwości i daje siłę do wytrwania w dobrych postanowieniach: Kto mieszka we mnie, a ja w nim, ten przynosi owoc obfity (J 15, 5), pomnaża w nas łaskę uświęcającą. Daje nam też obietnicę zmartwychwstania i szczęśliwej wieczności: Kto spożywa Ciało moje… ma żywot wieczny, a ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym (J 6, 54).